تحلیل گفتمان پسا استعمار: نقدی بر رمان همه چیز فرو می پاشد اثر چینوآ آچبه

پسااستعمار، به عنوان یک رویکرد ادبی، پس از سقوط استعمار دراواسط قرن بیستم ظهور کرد و در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی به اوج شکوفایی خود رسید. نویسندگان متعددی از نقاط مختلف جهان به تولید ادبیات با مضامینی ضداستعماری پرداختند و این در حالی است که تعداد زیادی از این نویسندگان زبان استعمارگران را برای خلق آثارخویش برگزیدند. چینوآ آچبه با اصالتی نیجریه ای یکی از همین نویسندگان است. او بر ضد استعمارانگلیس دست به قلم برد مادامی که زبان آثارش را همان زبان استعمار و شیوه ی سرایش را شیوه ای غربی برگزید. این نویسنده اما به عنوان چهره ای از ادبیات آفریقا و نیجریه در دنیای ادبیات معرفی می شود و مطا لعه حاضر چنین نظری را به چالش می کشد و آچبه را علی رقم اصلیت نیجریه ای او یک نویسنده ی انگلیسی با شیوه ای غربی بر می شمارد. آچبه آفریقا را برای محیط داستان خود استفاده می کند. برای پرداختن به چنین ادعایی، این مطالعه به برسی زبان و تحلیل گفتمان یکی از آثاراین نویسنده با عنوان «همه چیز فرو می پاشد» پرداخته است. در این تحقیق، چارچوب استفاده شده از کتاب «زبان و قدرت» اثر نورمن فیرکلاف می باشد. تحلیل اثر در این چارچوب در پاسخ به ده سوال صورت گرفته که عمدتآ به بررسی ویژگی های ایدئولوژیک موجود در متن می پردازند. همچنین پژوهش حاضرمشتمل بر سه بخش که به ترتیب بررسی واژگان متن، بررسی دستورزبان متن و بررسی ساختار متن می باشند. این مطالعه پس از تحلیل متن در قالب تعیین شده نتیجه می گیرد که آچبه بیش از آن که نویسنده ای ضد استعماری باشد نویسنده ای استعماری است.